با توجه به حدیث نبوی که می فرماید ثلاثه لا تحرم علیک اعرافهم المتجاهر بالفسق والام الجائر و المتندع آیا می توان به مردان و زنان بی حیاء و بدحجابی که در منظر ظاهر شده و بعضاً انسان دفعتاً حرف زشت و یا لعن و نفرینی در دل نثار آنها می کند آیا غیبت حساب شده و حق الناس برای فرد فاسق ایجاد می کند البته اگر چه سعی می شود که در این زمینه بی تفاوت بود لذا خواهشمند است توضیحات لازم را در قالب فرمان الهی و نیز چگونگی برخورد با این گونه افراد را به لحاظ شارع مقدس و امر به معروف و نهی از منکر توضیح مبسوط بفرمائید؟

در پاسخ به نکاتی توجه نمایید :
1- لعن و نفرین و دشنامی که تنها در دل خطور کند و بر زبان نیاید هر چند از نظر اخلاقی و تهذیب نفس امر مذمومی است ولی حرام شرعی محسوب نمی شود و احکام و آثار دشنام و غیبت و مانند آن را ندارد .
2- حق الناس نیز در صورتی بر ذمه انسان می آید که این امور بر زبان جاری شود به طوری که با زبان کسی را غیبت کنیم و یا به او دشنام دهیم, ولی اگر تنها در درون و قلب انسان باشد حق الناس از این نظر متوجه انسان نمی گردد .
3- در مسأله امر به معروف و نهى از منکر باید جهات متعددى در نظر گرفته شود:
الف) احکام شرعى مربوط به امر به معروف و شرایط وجوب و مراتب آن. امر به معروف در مورد ترک واجبات و نهى از منکر در مورد انجام محرمات است و شرایطى دارد که بعضى از آن عبارتند از:
1ـ آمر به معروف و ناهى از منکر واجبات و محرمات را بشناسد.
2ـ کسى که مرتکب معصیت شده قصد تکرار آن را داشته باشد.
3ـ مراحل امر به معروف و نهى از منکر از آسان به شدید رعایت شود مثلاً اگر با آرامش مى‏توان نهى کرد از پرخاش خوددارى شود.
4ـ احتمال تأثیر داده شود.
5ـ براى آمر به معروف ضرر جانى یا مالى قابل توجهى نداشته باشد.
ب ) روحیات و ویژگى هاى روانى طرف مقابل.
طبیعى است با هر کسى به زبان خاصى باید سخن گفته شود و چه بسا لازم است برخى را به طور غیر مستقیم و از طریق برخى وسایط ارشاد نمود.
ج ) حتى الامکان از منطقى‏ترین و بهترین زبان استفاده شود. بهتر است ابتدا امتیازات و خوبیهاى افراد به آنان گوشزد شود و سپس تدریجا به بیان ایرادات وارد بر آنها پرداخته شود. در این زمینه هم سعى شود اول یک مسئله مطرح شود و پس از اصلاح تشویق گردد و سپس به همین ترتیب یکى یکى به دیگر مسائل پرداخته شود.
د ) حتى الامکان باید به افراد تفهیم نمود که آنچه به ایشان تذکر داده مى‏شودازسر خیرخواهى ومفید به حال خود آنها است.
ه ) ضمن توجه به نکات فوق نباید انتظار داشت که به هیچ وجه افراد از امر به معروف یا نهى از منکر بدشان نیاید. بلکه وظیفه ما رعایت اصول صحیح اخلاقى و انسانى در تذکر به آنهاست ولى این که بپذیرند یا نه و خوششان آید یا بدشان آید خیلى دست ما نیست و نباید از آن خوفى به دل داشت. حافظ وظیفه تو دعا گفتن است و بس در بند این مباش که نشنید یا شنید کس .
و ) جدولى براى خود تنظیم کنید وشرح شیوه‏هاى کاربردى خود را با میزان تأثیر آن ثبت نمایید و همواره در پى بکارگیرى شیوه‏اى مؤثرتر باشید.
ز ) اخلاص در نیت را حفظ نموده و از خداوند توفیق بخواهید.
ح ) دانستن شرایط اختصاصى برخورد با گناهان. توضیح این که: براى انجام وظیفه امر به معروف و نهى از منکر، دانستن شرایط مربوط به آن لازم است ولى کافى نیست؛ زیرا این شرایط بسیار کلى هستند و هر گناه و عمل غیرشرعى‏اى که مشاهده مى‏شود، علاوه بر شرایط عمومى نهى از منکر، روش برخورد خاصى را نیز طلب مى‏نماید که لازم است رعایت گردد. به عبارت دیگر روش برخورد با تمامى گناهان یکسان نمى‏باشد و ممکن است وظیفه انسان در قبال برخى از اعمال غیر شرعى که انجام مى‏شود، نسبت به سایر اعمال متفاوت باشد، بنابراین علاوه بر دانستن شرایط عمومى برخورد با اعمال خلاف شرع، دانستن نوع برخورد و وظیفه در قبال برخى از گناهان و رفتار ضد اخلاقى خاص نیز ضرورى مى‏نماید. به طور مثال در مجلس که پشت سر مؤمنى غیبت مى‏شود، وظیفه آن است که ابتدا با انکار آن نسبت، در مقام دفاع از آن مؤمن برآییم و سپس تا مى‏توانیم حرف را عوض نموده و سختى دیگرى را پیش بکشیم و چنانچه مؤثر واقع نشد، به عنوان اعتراض و حفظ خویش از شنیدن غیبت مؤمن، مجلس را ترک گوییم و مانند آن.